Uiteindelijk kwam Jan-Kees over elven thuis. Noes moest in totaal 7 (!) keer geprikt worden eer het tweede infuusje zat. Na een korte nacht was ik vanmorgen vroeg bij haar. Ze was duidelijk nog niet lekker. Ze was aan het spugen en had koorts.
Niet alleen ik, maar ook Noes had vannacht een onrustige nacht en dat was aan haar te merken. Ze had het echt gehad. Ze was gefrustreerd, boos en agressief. Na een tijdje gaf ze aan dat ze verdrietig was. Ze moest heel hard huilen... en mijn moederhart huilde met haar mee.
Inmiddels is er weer van alles gekweekt en afgenomen. Bloed, drainvocht, urine en slijm zijn naar het lab gegaan voor onderzoek. De uitslagen laten nog even op zich wachten. Tot maandag krijgt Noes antibiotica per infuus. Hierna wordt er besloten of ze hiermee doorgaan óf dat het gestopt kan worden.
Haar stolling is goed in de war. Vandaag was de stollingswaarde weer te laag en moest Noes bloedverdunners krijgen.
Het herstel blijft onvoorspelbaar. Telkens als ik voorzichtig denk aan een ontslag komt er weer iets tussen. Ik probeer de moed niet te laten zakken, maar het kost mij elke keer meer energie om positief te blijven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten