Het blijft een dilemma: Ga ik het haar wel of niet vertellen. Zelf ben ik van mening dat ik ook tegen een driejarige peuter eerlijk moet zijn en blijven. Maar vanmiddag kon ik het niet. Ik kon het niet over mijn lippen krijgen om haar te vertellen dat we haar weer veel pijn zouden gaan doen.
Toen ze werd opgehaald had ze het al in de gaten: Dit gaat niet leuk worden. Het blijft ongelooflijk hoeveel ze door heeft en hoeveel ze weet. De thoraxchirurg was vriendelijk en rustig. Haar infuusje, in haar voet, was nog intact en Noes kon daar het roesje over krijgen.
Het terugtrekken van de drain was duidelijk geen overbodige luxe. Er zat veel vocht in en om haar longen. Met een paar extra hechtingen is de draininsteek kleiner gemaakt. De drainpot zuigt nu weer alle vocht goed op. Ook op de foto is te zien dat de drain nu beter ligt.
Terug op haar kamertje was Noes snel weer zichzelf. Ze was aan het eind van de middag bleek en moe. Ook had ze weer pijn aan haar linkerkant, de drainkant. Uit bed wilde ze niet meer en ze wilde zelf vroeg gaan slapen.
Hopelijk was dit echt de laatste hobbel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten