Ze hangt de hele dag een beetje rond. Ze doet nog een dappere poging om buiten te spelen, maar geeft het al snel op. Ze heeft het koud en ze wil naar bed. Een douche en een schone pyjama. Nog even de koorts opmeten en dan gaan slapen. Ze heeft koorts. Hoge koorts en ze ligt te rillen in bed. Ik ben bezorgd, maar kan mijn overbezorgdheid onderdrukken.
Het is tegen middennacht als ik nog een keertje bij haar ga kijken. Ze ligt te zweten en te woelen in bed. Nog een keer de temperatuur opmeten. De thermometer geeft 40.5 aan. Twijfel neemt de overhand. Wel of niet bellen. Huisartsenpost, Spoedeisende Hulp of toch maar Sophia.
Ze is nog aardig alert en we besluiten het de nacht over te ' tillen'. 's Morgens ziet alles er altijd anders uit…
De nacht lijkt donkerder dan anders. Noes is onrustig en bij elk kreuntje stapt er één van ons uit bed.
Het is tegen middennacht als ik nog een keertje bij haar ga kijken. Ze ligt te zweten en te woelen in bed. Nog een keer de temperatuur opmeten. De thermometer geeft 40.5 aan. Twijfel neemt de overhand. Wel of niet bellen. Huisartsenpost, Spoedeisende Hulp of toch maar Sophia.
Ze is nog aardig alert en we besluiten het de nacht over te ' tillen'. 's Morgens ziet alles er altijd anders uit…
De nacht lijkt donkerder dan anders. Noes is onrustig en bij elk kreuntje stapt er één van ons uit bed.
Weer val ik even in slaap. Ik hoor piepjes en alarmbellen. Een gehuil. Als ik mijn ogen open doe moet ik oriënteren waar ik ben. De piepjes en alarmbellen verdwijnen en een klagelijk gejammer dringt tot mij door. Noes drijfnat van het zweet rechtop zittend in bed. Een schoon nachthemdje, een paar droge lakens en een dikke knuffel later stap ik weer in mijn eigen bed. Licht slapend om niets te missen van het zieke meisje.
Als eindelijk de ochtend aanbreekt moet ik tot conclusie komen dat ik de laatste vijf kwartier van de nacht toch nog geslapen heb. Ik haal het zieke meisje weer uit bed en ben dankbaar voor de dag die voor ons ligt…
Als eindelijk de ochtend aanbreekt moet ik tot conclusie komen dat ik de laatste vijf kwartier van de nacht toch nog geslapen heb. Ik haal het zieke meisje weer uit bed en ben dankbaar voor de dag die voor ons ligt…
Het lijkt er even op dat we de ergste koortspiek hebben gehad. Tot negen uur. Noes is bleek en de koorts komt weer net zo snel op als dat ik dacht dat hij verdwenen was. Na lang twijfelen toch maar naar de polikliniek van het Sophia gebeld. Zij bellen een kinderarts en uiteindelijk belanden we op de spoedeisende hulp. Na wat onderzoeken is het duidelijk: Noes heeft een longontsteking. Ze krijgt een antibiotica kuur. Thuis aangekomen blijkt de koorts naar een record hoogte van 40.6 opgelopen te zijn. Noes wil niet meer eten en drinken gaat moeizaam. Vanmorgen heeft ze haar medicijnen ook al niet ingenomen en hoe ik ook mijn best doe: de antibiotica wordt geweigerd. Noes is echt ziek. Na telefonisch overleg met de kinderarts besluiten we dat de sonde er weer in moet. Alles om Noes beter te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten