Lentekind

In je ogen

danste zomerblauw
een warme zon

en in je haar

 nestelde

 wind

 een lentekind

 *

 

Ik loop het ziekenhuis uit als ze belt. Ze heeft pijn en of ik wil komen is haar vraag. De dag is net begonnen en de vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. De afgelopen weken heb ik op dit telefoontje gewacht en nu is het zover. De weg er naar toe lijkt langer dan normaal. Als ik bij haar de straat inrijd is alles nog steeds hetzelfde. En toch voelt alles anders. De lente is duidelijk gekomen.

Alles staat al klaar. Ze heeft pijn, veel pijn. Ze wil weg en ik ga met haar mee. Ik houd haar hand vast. Ik sta naast haar en in gedachten omhels ik haar, houd ik haar vast en bescherm ik haar. Ze doet het goed. Ze is knap, ze vecht, ze zucht en dan wordt ze beloond voor al het harde werken.

Mijn kleine zusje. Nog steeds de jongste… En nog steeds de baby van onze familie en weer mocht zij vandaag moeder worden van een mooi lentekind: LIVA METTE... Welkom!