Het Sophia komt in zicht. Daar ga ik weer, de slagboom door, auto parkeren en op een draf richting het gebouw. Voor de draaideur graai ik een gratis krantje mee. Na de draaideur begroet ik vluchtig de portier. De hal lijkt lang, maar in een mum van tijd heb ik de trappen bereikt. Ik beklim ze als een ware sportster. Ik sprint een donkere en verlaten afdeling op. Voor haar deur stop ik even. Ik haal diep adem en sluip vervolgens haar kamertje in.
Op mijn tenen loop ik een rondje om haar bed. Ik inspecteer de infusen, bekijk de saturatiemeter en duik vervolgens onder het bed. De drainpot geeft aan dat hij te veel heeft gelopen... Dan maak ik Noes wakker en geef een kus op haar beplakte neus. Ook vandaag gaan we nog naar huis...
En dan is het woensdag. Nog drie nachtjes voor kerst. Tot vandaag had ik hoop dat er misschien een heel klein kansje was dat Noes goed genoeg zou zijn om mee naar huis te mogen. Helaas, het mag niet zo zijn. Noes moet blijven.
Vanmorgen kwam de cardioloog zelf even bij Noes kijken. Het lijkt erop dat de drain nu nog verder naar buiten is gezakt. Zij is nu aan het overleggen met de chirurg. Haar voorstel is om de drain te verwijderen, omdat hij niet meer functioneel is.
Verder heeft Noes vanmorgen weer een aantal onderzoeken gehad. De gemaakte ECG zag er goed uit en van de echo is er nog geen uitslag.
De diëtiste is weer langs geweest omdat Noes blijft spugen op haar voeding. Noes gaat vanaf nu meer voeding op de dag krijgen.
Daarnaast zijn de beide infusen 'gesneuveld' en zal er vanmiddag geprikt moeten worden.
Ik hoop heel hard en wens nog vuriger dat Jan-Kees op tijd hier is. Zodat hij met Noes naar de behandelkamer mee kan, want ik heb nu al buikpijn als ik er alleen maar aan denk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten