De dagen dreigen geruisloos in elkaar over te vloeien en gaan steeds meer op elkaar lijken. Ondanks dat probeer ik zoveel mogelijk structuur, maar met afwisseling in het dagelijkse programma te krijgen. Na de dagelijkse wasbeurt, verkleed partij en gestoei met infuussystemen en drains is het ontbijt-tijd voor Noes en koffie voor moeders.
De pedagogische zorg komt Noes dan al snel halen voor een activiteit. Vanmorgen was de verpleegkundige zo attent om het zuigsysteem mee naar de speelkamer te nemen. Nu konden wij langer dan een half uur spelen op de speelkamer! En dat beviel goed.
Vanmiddag komt Jet weer even spelen. Ook altijd een leuke afleiding en onderbreking van de middag. Tussen de activiteiten door komen de cardioloog, zaalarts, prikzuster, keukenzuster en nog een heleboel mensen even een praatje maken of een onderzoekje doen.
Vanmorgen kwam de dokter vertellen dat ze Noes een sonde gaan geven via haar neus. Ze eet nog steeds te weinig en daardoor valt ze te veel af. Door het slangetje in haar neus kan de verpleging 's nachts speciale voeding geven. Het is de bedoeling dat ze weer meer energie gaat krijgen, zodat ze sneller en beter opknapt.
Ondanks dat ik het weet dat het beter is dat dit gaat gebeuren ervaar ik het anders. In de afgelopen drie jaar heb ik letterlijk geknokt om een 'sonde-vrije-Noes'. Nu kan het niet anders en moet het... Het voelt als falen. Mijn hart huilt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten