"Mama, als ik nu heel erg ziek ben hoef ik dan niet naar het ziekenhuis?!..."
-Noes vanmorgen, 7.30 uur-
Huilen kan ik van frustratie. Huilen van machteloosheid. Huilen van vermoeidheid... Huilen om niets! Wat een tegenvaller.
Gingen we vanmorgen nog zo vol goede moed naar het Sophia Kinderziekenhuis, zit ik nu gefrustreerd thuis.
Na al die maanden van wachten is de Catheterisatie uitgesteld. Alles ging prima. De anesthesist was begripvol: geen infuus voor Noes voordat zij onder narcose zou zijn en ze was volgens planning als eerste aan de beurt. Bij de bloedafname, poli en röntgenafdeling kreeg ze overal voorrang. De opname op de afdeling verliep soepel. Pedagogische zorg was ingeschakeld en zelfs Noes begon een beetje te ontdooien. Zeker na het bezoekje van de Cliniclowns.
En toen gingen we temperaturen... 38.3c! Eigenlijk was het gelijk al duidelijk, maar we hebben het nog even aangekeken om de temperatuur nog een keer over te doen. Bij 39.3 c was alle hoop al gevlogen... Na een kort gesprekje met de artsen mochten we het pand weer verlaten. Met in ons achterhoofd dat we weer op de 'lijst' terecht komen.
Noes met koorts, blij(lees: stralend) huppelend naast ons, samen richting de uitgang... Heeft ze toch nog haar zin gekregen...
Kusje voor je tranen.... jammer van het dagje sophia.... spijtig dat die rotte lijst weer om de hoek komt kijken. We weten veel te goed dat je uiteindelijk toch onverwacht weer aan de beurt bent just when you're busy making other plans... knuffel voor noes! Ze voelde het al en dat is een overwinning voor haar... al beseft ze dat niet met haar 5 1/2... luf joe M -x-
BeantwoordenVerwijderen