Het maakt mij onrustig... Het apparaatje op haar borst die moet registreren als haar hartje op hol slaat. Het gesprek met de dokter maakt mij onrustig. Niet zozeer omdat het gesprek zo negatief is, maar meer het feit dat voor het eerst het 'P-woord' is gebruikt.
Ik kijk naar Noes zoals ik zo vaak naar haar kijk. Ze ziet er hetzelfde uit als gisteren, als vorige week... Als een paar maanden geleden. Of heb ik toch iets gemist?! Hoe kan ik nu wel gezien hebben dat haar hart op hol slaat, maar het tegenovergestelde niet? Uit een eerder holter onderzoek (langdurig hartfilmpje) is gebleken dat er waarschijnlijk ook geleidingsprobleem zit waardoor haar hartje ineens een stuk langzamer klopt...
Al maanden klaagt ze over pijn op de borst, dat ze zich niet lekker voelt en dat ze zo moe is. Al een tijdje zie ik aan haar dat ze niet lekker is, voel ik dat haar hartje overuren maakt in haar borstkast en breng ik haar naar bed ómdat ze moe is.
Opnieuw is er een holter geplaatst om het één en ander uit te sluiten. Inmiddels heeft het eerste apparaatje plaats gemaakt voor het andere.
En weer gaat mijn gedachten naar het gesprek. De opties. De medicatie die ze misschien gaat krijgen of toch een stapje verder en is het tijd voor een pacemaker...
Och, lieve mama van Noes. Wat een tegenvaller nou toch. Ik wens jullie heel veel sterkte om hier goed mee om te gaan. Lieve groet van oma Corrie van Puk*
BeantwoordenVerwijderenHeftig zeg. Wat zal het moeilijk voor je zijn om toe te kijken en zien dat het minder gaat.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat er toch zoveel mogelijkheden nog zijn, maar veel sterkte bij het nemen van beslissingen.
Ik bid om kracht voor jou en je gezinnetje.
groet, tineke
♡♡♡
BeantwoordenVerwijderen