Zon, zee en goud

 

Mijn ogen zijn gesloten, maar ik hoor in de verte het meisje al aankomen. Ze heeft er zin in. Ik hoor haar druk babbelen en grapjes maken. Uit het niets springt ze boven op me. Ik moet daarom wel mijn ogen opendoen. Ik knipper een paar keer tegen de zon. Zodat de contouren van haar gezichtje tegen de achtergrond zich aftekenen. Ze heeft het naar haar zin. Ik zie het aan de twinkeling in haar ogen. De onbezorgde lach, die ik in geen maanden gehoord heb, klinkt nu als muziek in de oren.
Ze is ontspannen en daardoor een hele andere Noes... Míjn Noes. Zoals ik haar ken en die ik zo gemist heb. Ik voel de warmte van de zon, ik ruik de zee en voor mij zie ik GOUD!

Sleeping beauty

Mijn gedachten nemen de loop met me en weer ga terug na de vele keren dat ze er zo bij lag. Met of zonder tube in haar neus. Met of zonder alle machines die haar hielpen bij haar brozen leven. De vele slangetjes in en om haar lijfje. Dat je soms niet zeker wist of je wel je eigen kind in je armen had. Maar dan was het altijd dat ze haar neus in mijn nek begroef. Ik voelde dan de warmte van haar ademhaling in mijn hals. Het zwaar worden van haar lijfje als ze zich dan ontspannende in mijn armen. Haar geur, haar hartslag en het gekriebel van haar pluishaar in mijn gezicht.
Weer voel ik aan het gewicht dat ze in slaap valt. Ze zit op mijn schoot terwijl we in een veel te kleine stoel in een overvol vliegtuig zitten. Haar hoofd zakt langzaam tegen mijn borst aan en haar handen vallen slap en ontspannen langs haar lichaam. Haar neus in mijn nek... Net zoals ze toen ze een baby was.