Lieve koningin

 

 

Lieve koningin Máxima,

Daar staat u dan! U krijgt bloemen en fotografen drommen om u heen in de hoop op dat ene, mooie, unieke plaatje. Vele ouders zijn u voorgegaan op de trap die u net beklommen heeft. Anonieme mensen passerend. Lood in hun schoenen. Hun blik strak op één ding gevestigd; de deur.
De deur van het ziekenhuis. Vele gedachten door hun hoofd flitsend. Wat brengt de dag, wat gaat er gebeuren, zijn er nog wonderen?
Met elke stap richting die deur groeit het verlangen, groeit de hoop en denken ze aan het onmogelijke dat heel misschien toch mogelijk is. Een gezond kind. Een zorgeloos bestaan.

Wat dacht u toen u in de hal stond? De hal die nu zo klein leek, oogt normaal immens groot. Weet u wat mij opviel? de kinderen... Ze lachten en hadden plezier. En weet u, het meisje met het rode vestje, dat er zo verlegen bij zat, dát is onze dochter. Wat was ik trots op haar!
Niet omdat ze naast u zat, maar omdat ze zo haar best deed om niet te gillen. Omdat ik heel even de paniek en de angst zag toen u naast haar zat. Ze wist heel even niet wat ze daar deed. En toch wist ze de macht der gewoonte te onderdrukken en zich te concentreren op haar haar ding.
'Getraumatiseerd na de vele ziekenhuisopnames' noemde de kinderarts het vorige week. Ondanks dat heeft ze er van genoten. Op weg naar huis zei ze dat ze liever geen prinses wilde worden... politieagent dat leek haar leuker. 

Na zo'n twee uur gaat u weg. Dezelfde deur door, de trap af. Nog een keer zwaaien en u bent uit beeld. Komt u nog een keertje terug? Wij zouden het leuk vinden!

Samen met Noes loop ik dezelfde richting op. Ik denk terug aan de tijd dat het kleine meisje nog veilig in mijn buik zat. We hadden net onze eerste kennismaking met de cardioloog gehad. Bij deze deur zei ik tegen Jan-Kees dat als het goed was wij hier nog heel vaak zouden komen, want zolang we hier terugkomen is er nog hoop...
Ik kijk nog een keer achterom. De hal begint weer groter te lijken. Vlug draai ik mij weer om. Mijn blik op de deur. Mijn blik op de uitgang en zachtjes zeg ik... Tot ziens.