Kaarsen branden wereldwijd

Voor mijn gevoel is het nog midden in de nacht als ik een paar voetjes, over de gang naar de trap, richting beneden hoor gaan. De klok verteld mij echter dat het tegen zessen is en dat het toch echt bijna ochtend is.
Aangezien het zondag is hebben we nog tijd en draai ik me nog even om. Het lukt mij niet om de slaap te vatten. Ik lig te denken aan vandaag. Tweede zondag van december: Worldwide Candle Lighting. Hoeveel moeders liggen nu in bed en horen in gedachten hun kindjes over de gang naar beneden sluipen? Hoeveel vaders missen hun kind die bij het opstaan hen niet meer begroeten? Hoeveel broertjes én hoeveel zusjes worden vandaag geconfronteerd met de lege stoel aan het ontbijt?

Ik sta op en net als elke dag begint het huis te leven. Noes komt met een hoop gemopper de trap weer op. Bas en Jet gillen het hardst om de aandacht van Jan-Kees. Bij het ontbijt gaat er zoals elkke ochtend een beker melk om. Ik kijk om mij heen. Alle stoelen zijn gevuld. Ik kan maar één dingen bedenken: Ik ben RIJK... wat ben ik daar dankbaar voor!

Ik brand vanavond om 19.00 uur mijn kaarsje voor alle kinderen die vanmorgen niet hun bed uitkwamen. Voor alle kinderen die nooit meer de trap afsluipen, voor alle kinderen die nooit meer een beker melk zullen omgooien, voor alle papa's en mama's die elke dag weer die lege stoel moeten zien.

Wereldlichtjesdag: Opdat hun licht voor altijd zal stralen!