Drie... én-een-half!

Ik Droom

als de nacht nog niet zo oud is

 en mijn bed niet meer zo koud is
droom ik
dat ik alles mag
en alles kan
en alles heb
maar één ding wil ik niet
een potje om te huilen
een potje voor verdriet

***

Lieve Noes,

 

En dan is het weer een half jaar verder… Gisteren mocht je drie-én-een half jaar worden. Wat gaat de tijd snel en anderzijds soms ook veel te langzaam. Het is bijna niet voor te stellen dat je zes maanden geleden nog zo ziek was. Het is bijna niet voor te stellen dat je over zes maanden naar school hoopt te gaan.

De afgelopen jaren zijn als een droom aan ons voorbij gegaan. Soms zo mooi en dan weer als een nachtmerrie. Ondanks dat ontwaak ik nog steeds elke dag in een roes. Dat jij nog steeds bij ons bent  is bijzonder, bijzonder mooi… Meer dan prachtig! Al vraag ik mij steeds vaker af waarom jij er nog wel bent en vele andere kindjes niet. Ik weet het niet en begrijpen doe ik het niet.
Het gaat goed met je en we zien de oude Noes van voor de operatie weer terug. Je zit inmiddels op het niveau waar we in November gestopt zijn. Je hebt er hard voor gewerkt en regelmatig kost het je nog  moeite om dat vol te houden. En toch geef je niet op!
Ik weet dat er nog genoeg potjes met verdriet zullen komen. Ze staan er ook. Maar ergens achteraan. Op de verste en de hoogste plank in de kast. En de kast? Die hebben we goed op slot gedaan…

Lieve Noes, zolang jij vecht, vechten wij met jou mee!
 

Back in town